கவிதை
என் வீட்டு இளவரசி
உன்னோடு கொஞ்சி துள்ளி விளையாடவே விண்மீன்கள் ரெண்டும் ஓடி வந்து உந்தன் விழிகளுக்குள் ஒளிந்ததோ ! வெள்ளி நிலவே உன்ன தாலாட்டவே வானவில் அந்தரத்தில் ஊஞ்சல் கட்டி தொங்குதோ !
கவிதை
எம்மனசு !
வாடுது வாடுது
எம்மனசு இங்கே
உன்னை நினைத்து வாடுது …
தேடுது தேடுது
எந்தன் விழிகள்
கனவில் உன்ன தேடுது …
கவிதை
தமிழை என்னுயிர் என்பேன்
கனியிடை ஏறிய சுளையும் – முற்றல் கழையிடை ஏறிய சாறும் பனிமலர் ஏறிய தேனும் – காய்ச்சுப் பாகிடை ஏறிய சுவையும் நனிபசு பொழியும் பாலும் – தென்னை நல்கிய குளிரிள நீரும் இனிய என்பேன் எனினும் – தமிழை என்னுயிர் என்பேன் கண்டீர்.
கவிதை
சங்கே முழங்கு
தேனாய் சுவையாய் திகட்டாத
— கனியாய் கண்ணாய் கனியமுதாய்
மானாய் மயிலாய் மரகதமாய்
— மலராய் மணியாய் மாம்பூவாய்.
வானாய் வளியாய் வயல்வெளியாய்.
—
கவிதை
கழி பிணங்கள்…
நற்றமிழே என் உயிர் என்பார் நாவில் தமிழ் உயிர் ஊசலாட... பெற்ற சுதந்திரம் பேண் என்பார் மற்றவர் உரிமையை களவாடி...
கவிதை
அத்தை மகனே
பெண்கள் மயங்கும் பேரழகா ! கண்கள் விரும்பும் கட்டழகா ! மலையென தோள்கள் பெற்றவனே ! மாலையிட சீக்கிரம் வந்துவிடு !
கவிதை
பருவ நினைவு
பக்கம் அமர்ந்த தோழமை பார்த்துமகிழ்ந்த திரைப்படம் மகிழ்ச்சியைப்பகிர்ந்தமாடிகள் துக்கம் துடைத்து உலர்த்திய துண்டுகள் பிறந்து வளர்ந்த அந்த பழையஊர் நினைக்கும்பொதே சிலிர்க்கும்