ஹைக்கூ ஓர் அறிமுகம் – 16

தொடர் 16

ஹைக்கூவில் ஜென்.

சென்ற அத்தியாயத்திலேயே கவனித்து விட்டோம். ஜென் என்பது மதமல்ல. நீ உன்னை ஆழ்நிலை வழியாகத் தேடி அடைவதே. ஜென்… சுருக்கமாய், வாழ்வியலின் உள்ளார்ந்த ஈடுபாடே ஜென்.

ஜென் கூற்றுப்படி..இந்த உலகம் மனிதனுக்கானது மட்டுமல்ல. வாழும் அனைத்து உயிர்களுக்குமானது. சிற்றுயிர்களையும் நேசிக்கக் கற்றுத்தருவதே ஜென்.

வாடிய பயிரை
கண்ட போதெல்லாம்
வாடினேன்.

என்ற வள்ளலார் கூட ஒருவகையில் ஜென் துறவி எனக் கூறினால் தவறி்ல்லை.

தாவரங்களோடு பேசிக் கொண்டிருந்த ஒரு துறவியிடம் ..என்ன நீங்கள் தாவரத்துடன் பேசிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள் ? என்றதற்கு அவர் அளித்த பதில்… அந்த தாவரங்கள் தான் எனக்கான வாழ்வியலை கற்றுத் தருகிறது என்றாராம். நிலத்தில் ஆழத்தில் தன் வேர்களை விட்டு தனக்கான உணவினையும்..தன் நிலைத்தன்மையையும் ஏற்படுத்திக் கொள்கிறது. அதுபோல வானை நோக்கி தன் கிளைகளை நீட்டி இறைவனிடம் தனக்கான காற்றிற்கும், மழைக்கும் இறைஞ்சுகிறது. தன்னலமில்லாது தனது அங்கத்திலிருந்து காய், கனி, ஏன் தன்னை முழுதும் கூட அர்ப்பணித்து விடுகிறது. மரம் ஒரு வகையில் எனது குரு என்றாராம் அந்த ஜென் துறவி..

முன்னர் படித்த ஒரு விசயம் இது..

To be a greatful traveller on the path, without attachment, greed and hatred. In harmony with the world and every sentient being..This is the practice of ZEN.

என்பது பொருந்தி தானே போகிறது. இதோ… இன்னொரு சிறு ஜென் கதையை பார்ப்போம்.

ஜென் துறவியைப் பார்த்து ஒருவன் சொன்னான்.. “ஏன் இப்படியொரு மோசமான உலகத்தை இறைவன் உருவாக்கி இருக்கிறார். நானாக இருந்தால் நல்ல உலகத்தை உருவாக்கி இருப்பேன்” என்றான்.

ஜென் துறவி சிரித்துக் கொண்டே… “உனக்கே காரணம் தெரிந்திருக்கிறது. இந்த உலகத்தை மேலும் நல்லதாக மாற்றத்தான் இறைவன் உன்னை படைத்திருக்கிறார். ஆகவே நீ சொன்னதைச் செய்ய முயற்சி செய். நீ எதிர்பார்க்கும் உலகம் உருவாகி விடும்” என்றாராம்..

ஜென் என்பது இதுவே. நம்மை நாம் உணரவே ஜென் உதவுகிறது.

இந்த கவிதையை பாருங்கள்..

மரத்தின் மீது
சிறுவன் எறிந்த பந்து
பழமாகி திரும்புகிறது.

• குகை.மா.புகழேந்தி

சிறுவன் எறிந்த பந்தினால் வலி ஏற்பட்டிருக்கலாம் மரத்திற்கு. ஆனால் பெருந்தன்மையாய் அச்சிறுவனுக்கு தன் மரத்திலிருந்து பழத்தை தருகிறது மரம். என்னவொரு அழகிய ஜென் சிந்தனை.

இதை கவனியுங்கள்..

இருள்.. இருள்..
பனியில் நனைந்தபடி
பாவம்… மரங்கள்.

1989 இல் தாய் வார இதழில் வெளியான எனது கவிதை.

இருளில் பனியில் நனைந்து கொண்டு இருக்கும் மரத்தின் நிலை குறித்த உயிர் இரக்கச் சிந்தனை.

ஹைக்கூவில் ஜென் உத்தி சிறப்பான ஒன்றாகும். அது மட்டுமல்லாது ஜப்பானில் ஹைக்கூ தோற்றுவிக்கப் படும்போதே ஜென்னை முன்னிலைப் படுத்தவே தோன்றியது என்று கூடச் சொல்லலாம். ஜென்னை முன்னிலைப் படுத்தவே ஹைக்கூவை நிகழ்காலத்தில் எழுதுங்கள் என்று வலியுறுத்தப் படுகிறது. நமக்குள் உள்ள ஞானத்தை தட்டியெழுப்புவதே ஜென். அது நிகழ்காலத்தில் பங்கெடுத்து கொள்வது என்பதனால், ஹைக்கூவை நிகழ்காலத்தில் எழுதுங்கள் என்றனர். ஆனால் ஹைக்கூ நிகழ்காலத்தில் மட்டும் தான் எழுதப்பட வேண்டுமா ? இறந்தகாலத்தில் எழுதக்கூடாதா ?  என்பதை தெரிந்து கொள்ள சற்று பொறுத்திருங்கள்.

இன்னும் வரும்..

 முன்தொடர் 15