பாடல் – 02
தன்குணங் குன்றாத் தகைமையும் தாவில்சீர்
இன்குணத்தார் ஏவின செய்தலும் – நன்குணர்வின்
நான்மறை யாளர் வழிச்செலவும் இம்மூன்றும்
மேன்முறை யாளர் தொழில்.
(பொருள்):
தன் குணம் – தனது (குடிப்பிறப்பின்) குணம், குன்றா – குன்றாமைக்கு (ஏதுவாகிய), தகைமையும் – ஒழுக்கமும், தா இல் – அழிதல் இல்லாத, சீர் – பெரும் புகழைதருகின்ற, இன் குணத்தார் – இனிய குணத்தையுடையோர், ஏவின – ஏவிய தொழில்களை, செய்தலும் – செய்வதும், நன்கு – அறத்தினியல்பை, உணர்வு – (அறியும்) அறிவையுடைய, நான்மைறையாளர் – நான்கு வகைப்பட்ட வேதங்களை ஓதிய வேதியர், வழி – (கூறிய) வழியில், செலவும் – நடத்தலும், இம்மூன்றும் – ஆகிய இம்மூன்றும், மேல் முறையாளர் – மேன்மையாகி ஒழுக்கத்தை ஆளுதல் உடையாரது, தொழில் – தொழில்களாம்;
(கருத்து):
தன்குலச் சிறப்புக் கெடாத வண்ணம் ஒழுகுதலும், குணஞ் சான்றவர்க்கு ஆவன செய்தலும், நான்மறையாளர் சொல்லும் வழி நிற்றலும் மேலோர் செய்கை.
குன்றா – ஈறுகெட்ட எதிர்மறைப் பெயரெச்சம், தகைமை – பெருமையுமாம் , தாவில் என்பதைத் தாவு + இல் என்றும் பிரிக்கலாம். இங்கு தா என்னும் முதல் நிலையே உகரச்சாரியை பெற்றுத் தாவு என்றாயிற்று. தா+இல் என்னுமிடத்துத் தா – முதனிலைத் தொழிற் பெயர். நான்மறை – நான்கு மறை; நான்கு கூறுமாய் மறைந்த பொருள்களுமுடைமையால் நான்மறை என்றார். அவை பௌடிகமும், தைத்திரியமும், சாமவேதமும், தலவகாரமும் ஆகும். இவற்றை இக்காலத்தவர் ரிக், யசுர், சாமம், அதர்வணம் என்பர்.