பாவலர் கண்ணதாச முருகன்

தங்கள் கலை / கவிப் பயணம் பற்றி

9 வயதில் ஓரங்க நாடகத்தில் ஆரம்பித்து பல நாடகங்கள் நடித்ததும், ஆலையங்களில் பக்தி பாடல்கள் பாடியதும்,  நான் மற்றும் திரு.மணி அவர்களும் இணைந்து பெரியவர்களுக்கு இணையாக மார்கழி பஜனை கோஷ்டி ஆரம்பித்து வீடு வீடாகச் சென்று பல சிறுவர்களை இணைத்துப் பாடி மகிழ்ந்ததும், பல மேடைகளில் திரைப்பாடல்களைப் பாடி பரிசில்கள் பெற்றதும் என்று  பல எனது வாழ்விடை  இருந்தாலும் இது கவிதைத் தளம் என்பதால் அவற்றை பற்றி மட்டும் கூற ஏண்ணுகின்றேன்.

எனக்கு சிறு வயதிலிருந்தே திரை இசைப் பாடல்கள் மிகவும் பிடிக்கும். அதுவும் கவியரசர் பாடல்கள் என்றால் காந்த ஈர்ப்பு. 

12- 13 வயது கால கட்டத்தில் பெரிதாக படிப்பறிவில்லாத குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு சிறு கிராமத்துச் சிறுவனுக்கு கவிதை என்பது அன்னியமாகத்தான் இருக்கும். எனக்கும் அப்படியே.ஆனாலும், தீபாவளி வாழ்த்து அட்டையில் நண்பர்களுக்கு கைப்பட ஏதாவது வாழ்ந்தாக எழுதித் தருவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தேன். அப்படி எழுதியதில் முதன் முதலில் பிள்ளையார் சுழி போட்ட  வரிகள் எனது நினைவில் இன்னும் இருக்கிறது.

 அந்த வரிகள்

“வந்தது இன்று தீபாவளி
தந்தது வரிசை தீபஒளி
புத்தாடை கட்டி மகிழ்ந்திடுவோம்
பட்டாசாய்ச் சிரிப்பை உதிர்த்திடுவோம்
உறவுகளோடு இணைந்திடுவோம்
இறைவனை வணங்கி அருள்பெறுவோம்!”

இதனைக் கவிதை என்று ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை என்றாலும் சற்று மகிழ்வைத் தருகிறது..என்னோடு ஒரு  கவிஞனும் பிறந்து இன்று அடையாளம் காட்டப் பட்டிருக்கிறானே என்று.

சிறு வயதிலேயே அம்புலிமாமா கோகுலம் கல்கண்டு ஆனந்த விகடனோடு தினத்தந்தி என்று பத்திரிகை வாசிப்பு. ஊக்குவித்தவர் பாண்டியன் சைக்கிள் கடை வைத்திருந்த மறைந்த திரு. சவுந்திர பாண்டியன் மாமா.

சற்று வளர்ந்தபிறகு  வீட்டுக்கு மிக அருகில் இருந்த காந்தி வாசகச் சாலையில் அனைத்து விதமமான பத்திரிகளுடன் அப்போது பிரபலமாயிருந்த அனைத்து வார மாத சஞ்சிகைகளையும் படிப்பதில் ஆர்வம் ஏற்படுத்திக் கொண்டேன்.

சென்னை வந்த பிறகு எனக்கு கிடைத்த நட்புகளின் மூலமாக பாரதியார் கண்ணதாசன் கம்பராமாயணம் தேவாரம் திருவாசகம் திவ்ய பிரபந்தம் என்று அறிமுகம் ஏற்பட்டது.கூடவே, அது அகநாநூறு புறநானூறு என்று விரிந்த போதுதான் நான் கவிதைப் பற்றியே சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன்.

அதன்காரணமாக, இலக்கணம் அறியாது எதுகை மோனை இல்லாது சங்ககாலப் பாடல் சாயலிலேயே எனது கவிதைகளின் விரல்களை ஊன்றிக் கொண்டு தத்தக்கா பித்தக்கா என்று சிறுவனாய் நடையிட ஆரம்பித்தேன்.

அப்போது,  நான் இருந்த பகுதியில் வசித்த  நண்பர் திரு. நீலவண்ணன் மற்றும் சக்திவேலோடு இணைந்து நாடகங்கள் எழுதி நடித்தபோது ஒருபாடலாவது நாடகத்தில் முக்கியமான இடத்தில் வைக்க வேண்டும் என்று நாடகத்துக்கு இசை அமைத்த நண்பரோடு பாடல் எழுத முயற்சித்தேன்.

பல நூல்களைப் படித்ததாலோ, திரைப்பட பாடல்களை உள்வாங்கியதாலுமோ என்னவோ பாடல் எழுதுவது 19, 20வது வயதிலேயே கைவசமானது. அதன் காரணமாக கவிதை எழுதுவதில் மேலும் ஆர்வம் அதிகமாக.பத்திரிகைக்கு எழுதிப் பார்க்கலாமே என்று பருவம் அணில் நண்டு என்று சில சிற்றிலக்கியங்களுக்கு அப்போதைய புதுக்கவிதை சாயலில் சில கவிதைகளை எழுதி வெற்றியும் பெற்றேன்.

பிறகு மாலை முரசு பத்திரிகையில் சனிக் கிழமைகளில் வரும் முரசுமலர் பகுதிக்கு எழுதிப் பார்க்கலாம் என்று தோன்ற ‘எனது பயணம்’ என்ற தலைப்பிட்டு ஒரு திங்கள்கிழமை ஒரு கவிதையை அன்றைய புதுக் கவிதை சாயலில் எழுதி அனுப்பிவிட்டு சனிக்கிழமைக்காகக் காத்திருந்தேன்.வந்தது சனிக்கிழமை இந்த வாரம் என்ன வந்திருக்கிறது என்று பார்க்கலாம் என்று ஆர்வமுடன் பார்த்தபோது இன்ப அதிர்ச்சி. சற்று நேரம் உண்மையில் நம்ப முடியாமல் உறைந்திருந்தேன். ஆம் எனது பாடல் மாலை மூன்று என்னும் வெகுஜனப் பத்திரிகையில் பிரசுரமாகி இருந்தது. அதற்கான சன்மானமாக ரூ. 60 அடுத்த. மாதமே வந்து சேர வசப்பட்ட வானத்தை விட்டுவிடக் கூடாது இன்னும் எழுதலாம் என்று என்னை நானே தட்டிக் கொடுத்துக் கொண்டு மேலும் பத்திரிகைகளுக்கு எழுதத் தொடங்கினேன்.

அவற்றில் சில பத்திரிகைகளில் வெளியானதும் உண்டு. அந்த காலகட்டத்தில்  நான் பணி புரிந்த மருந்துக்கடையின் பங்குதாரர்  திரு.  ஞானப்பிரகாசம் அவர்கள் தான் கிறித்தவக் பாடல் அடங்கிய ஒலி நாடா வெளியிட இருப்பதாகவும் தானே இசை அமைத்து பாடல் எழுதுவதாகவும் சொன்னபோது நான் ஒரு பாடல் எழுதித் தருகிறேன் என்று கிட்டத்தட்ட அவரிடம் கெஞ்சியும் அடம் பிடித்தும்

‘கானாவூரில் கல்யாணத்தை
மகிமையாலே நிறை செய்தீரே’

என்று ஒரு பாடலை எழுதிக் கொடுத்தேன்.

நாலைந்து நாள்களுக்கும் பிறகு கடைக்கு வந்த அவர் அப்பாடலை என்னிடம் பாடிக்காட்டி சரி நன்றாகத்தான் வந்திருக்கிறது. ஆனால் உனது பெயரில் பாடல் வெளிவராது என்ற போது சற்று ஏமாற்றமாக இருந்தாலும் வேறு வழியின்றி சரி என்றதும் இன்னொரு பாடலை எனது மெட்டுக்கு எழுது என்றார்.

‘ஏசுவே ஏசுவே
ஏழை எமக்கு இரங்குவீரே’

என்று ஒரு பாடலையும் அன்றே அங்கேயே எழுதிக் கொடுத்தேன்.மீதிப் பாடல்களையும் அவர் இசைக் கோர்ப்பு முடித்த பிறகு ஒருநாள்  ஒலிநாடா ஒலிப்பதிவு கூடத்துக்கு அழைத்துச் சென்றார். முதன் முதலில் ஒலிப்பதிவு கூடத்தில் அல்ல அல்ல  பனிஇசைத் தோப்புள் நுழைந்தேன்.

அடுத்து அகில இந்திய வானொலி சென்னை  இளைய பாரதம் பிரிவில்  கவிஞர் இளமுருகு அவர்களால் அறிவிக்கப்பட்ட கவிதைப் போட்டியில் பங்கு பெற

‘மனிதர்குலவிடிய வெள்ளி’

என்ற தலைப்பில்

‘உழைப்பின் வெகுமதிகள்
வியர்வை என்னும் சீதனங்கள்’ 

என்ற ஆரம்ப வரிகளைக் கொண்டூ  எழுதி அனுப்ப அக்கவிதை முதல் பரிசு பெற்ற கவிதையாக அறிவிக்கப்பட்டு  10 நிமிட நெடிய கவிதையாக முதன் முதலாக எனது குரலில் படித்து கவிஞர் என்ற அடைமொழியுடன் ரூ 600  சன்மானமும் பெற்றேன். இது  நல்ல  விமர்சனங்களோடு ரசிகர்களால் நல்ல பாராட்டும் பெற்றது.

அடுத்து எனது முதல் கவியரங்கம்
தமிழெனும் அருவியிலே என்ற தலைப்பில்

சென்னை நங்கைநல்லூர் நேரு உயர்நிலைப் பள்ளி தமிழாசிரியர்  திரு. பெரியண்ணன் அவர்கள் தலைமையில் ராஜ்குமார் சுலோச்சனா மெட்ரிக்குலேசன் பள்ளியில் வாசிக்கப்பெற்று பாராட்டும் மரியாதையும் பெற்றுக் கொடுத்தது

அடுத்து கவிஞர்  திரைப்படப் பாடலாசிரியர் திரு. பொன்னடியான் அவர்களால் நடத்தப் பெற்ற கடற்கரைக் கவியரங்கங்களிலும் பங்கு பெற்று அங்கேயே கவிதை எழுதி அங்கேயே பாடி கவிஞர் அவர்களால் சிறந்த எதிர்காலம் இருக்கிறது என்ற பாராட்டும் பெற்றிருக்கிறேன்.

அவர் சொன்ன மரபைக் கற்றுக் கொண்டு கவிதை எழுதுங்கள் என்றதை மனதில் வைத்தேன். ஆனால் யாரிடம் கற்றுக் கொள்வது என்று தெரியவில்லை.

அப்போது, நாங்கள் சென்னையில் ‘எவர் யுவர்ஸ்’ என்ற அமைப்பை ஏற்படுத்தி 10, 11, 12 ம் வகுப்பு மாணவர்களுக்கான இலவச பயிற்சி மையம் ஏற்படுத்தி நான் தமிழ்ப் பாடம் எடுத்து வந்த காலத்தில் பாடம் கற்க வந்த 12 ம் வகுப்பு மாணவர் திரு. இராகேசு அவர்களிடமிருந்து  மரபில் கவிதை எழுதுவதற்கான பயிற்சியைச் பெற்றேன்.

ஆம்! மாணவனாக வந்த தமிழன்னையே எனக்கு மரபில் கவிதை எழுத கற்றுத் தந்தாள் என்றே எண்ணுகிறேன். எல்லாவிதமான கவிதைகளையும்.அதன் பிறகு எழுதத் தொடங்கினேன்.

அடுத்து சென்னை மடிப்பாக்கம் மாடர்ன் சீனியர் மெட்ரிக்குலேசன் பள்ளியின் ஆண்டு விழாவுக்காக குறவன் குறத்தி பாடுவதாக…

‘கொல்லிமலை காட்டுக்குள்ள.. தில்லாலங்கடியோவ்’

என்று ஆரம்பித்து

எனக்கு பிடித்த வரிகளாக

“ஊசி பாசி விற்று நாங்க பொழைப்போமுங்க
ஊசிப் போன ஏண்ணத்தோட வாழ மாட்டோங்க”

‘”உடையைப் பார்த்து தள்ளி மட்டும் வைக்காதீங்க
நல்ல மனசோட மனுசனா ஏற்றுக் கொள்ளுங்க”‘

என்று தொடர்ந்த இசைப்பாடல். பள்ளி நிர்வாகத்தினராலும் சிறப்பு விருந்தினராலும் மாணவர்களாலும் பெரும் பாராட்டையும் சிறப்பையும் வாங்கித் தந்தது.

அடுத்து அகில இந்திய வானொலியில் தொழிலாளர் நிகழ்ச்சிக்காக

“மலரட்டும் புதிய சமுதாயம் மலரட்டும்
சோர்வில்லாமல் உழைப்பு தொடரட்டும்..”

என்ற வரிகளோடு,

திரு. அனுராக் வின்சென்ட் இசையமைப்பில் இடம் பெற்ற பாடல் நிலையத்தாராலும் நிகழ்ச்சி அளிப்போராலும் மிகுந்த பாராட்டும் அங்கிகாரமும் பெற்றுத்தந்தது.

குறிப்பாக இப்பாடல் எல்லோராலும் விரும்பப் பட்டு நிலையத் தொழிலாளர் நிகழ்ச்சிகளில் கிட்டத் தட்ட ஓராண்டு காலத்திற்கு முகப்புப் பாடலாகவும் ஒலிபரப்பப் பட்டது.( இசைக்காக அந்தப் பாடல் எழுத எடுத்துக் கொண்ட நேரம் 15 நிமிடங்கள் மட்டுமே) அதன்பிறகு தோடர்ந்து வந்த ஆண்டுகளில்

“ஆகாயம் போல் விரிஞ்சு கடலம்மா – எங்க
ஆதாரம் நீதானே மீனம்மா
பொழுதெல்லாம் ஒன்னோட கடலம்மா – எங்க
பொழைப்புக்கும் உயிர் நீதான் எங்கம்மா”

என்ற பாடலும்

“உண்மைகள் என்றும் உறங்காது
உழைப்பவர் கைகளும் ஓயாது
உரிமைகள் மண்ணில் இல்லை என்றால்
உரியவர் என்பதன் பொருள் ஏது “

என்ற பாடலும்

தொடர்ந்து நான்கு பாடல்களும் மெல்லிசைப் பகுதியில் இடம் பெற்றன.

அதன் பிறகு சென்னை தொலைக்காட்சியில் மெல்லிசைப் பிரிவுக்கும்  இரண்டு பாடல்கள் எழுதினேன்.

இடையில் நான் ஆசிரியராக இருந்து பொறுப்பாசிரியராக திரு வரா. கிரிதரன்  அவர்களோடு திரு.அனந்த பத்மநாபன் மற்றும் திருமதி. ஸிரீஜா அவர்களோடு  சுமார் 60 முதல் 70 வாசகர்களைக் கொண்ட உதயம் என்ற முழுக்க முழுக்க கையினால் மட்டுமே எழுதப் பட்ட  மாதாந்திர கையெழுத்து பத்திரிகையை  சுமார் ஒன்றரை ஆண்டுகள் நடத்தினேன். அதில் நான் தொடராக எழுதிய உறவுகள் பற்றிய ஒவ்வொரு கவிதையும் கூட மிகவும் வரவேற்புக்குரியதாக அமைந்தது.

இவற்றிற்கு பிறகு

1996 – 97 ஆம் ஆண்டு  பொங்கல் சிறப்பு தொகுப்பு நிகழ்ச்சியாக சென்னைத் தொலைக் காட்சியில் ‘நாதஸ்வர ஓசையிலே’ என்ற நிகழ்ச்சியை இயக்கி இருக்கிறேன்.

அந்த கால கட்டத்தில் ,

அந்த ஆண்டிலேயே தொலைக்காட்சிக்காக, திரைத்துறையில் கலைஞர் என்ற தொகுப்பின் துவக்கக் கவிதையை எழுதிக் கொடுத்திருக்கிறேன்.

அதில் இலட்சிய  நடிகர் எஸ்எஸ்ஆர் அவர்கள் மற்றும் கலைஞரின் படங்களில் பணிபுரிந்த கலைஞர்களும் நடிகர்களும பங்கு பெற எஸ்எஸ்ஆர் அவர்கள் பங்குபெற்ற பகுதிக்கு இணை இயக்குநராகவும் பணியாற்றி இருக்கிறேன்.

இவற்றிற்கு பிறகு காலக் கோளாறோ எனது கோளாறோ  நீண்ட கவிப் பயணத்திற்கு இடைவெளி விழ  2015 க்குப்  பிறகு முகநூலில் வழியாக எனது பயணம் மீண்டும் தொடங்கியது.

அப்போது  எனது நண்பர் ஒருவர் நிறுவனராக இருக்க நான் தலைவராகவும் இணைந்து ஒரு முகநூல் தளத்தைத் தொடங்கினேன். 

அதனைத் தொடர்ந்து வந்த  கால கட்டங்களில் பல  குழுக்களின் கவியரங்கங்களில் பங்குபெற்று வந்தேன். அவற்றில் குறிப்பிடும் படியாக திரு. திருச்சி சிவா எம்.பி மற்றும் பல்லடம் சட்டமன்றத் தொகுதி உறுப்பினர் திரு. நடராஜன் அவர்கள் பங்குபெற்ற நிகழ்வுகளிலும்  திரு.தென்னவன் ஐயா திருமதி அன்புவல்லி அம்மா கவிக்கோ துரை வசந்தராசன், தமிழ்ச் செம்மல் திரு. கருமலைத் தமிழாளன், பொய்கை பாண்டியன் ஐயா போன்றோர் பங்கு பெற்ற மேடைகளில் கவிதை பாடியதைப் பெருமையாக ஏண்ணுகிறேன். அதே சமயம் எங்கள் குழுமத்தில் நடந்த  ஆண்டுவிழா வரவு செலவு கணக்கில்  நண்பரின் வெளிப்படைத் தன்மை இன்மையைக்  கேட்டதால் அதனை அவர் மனதில் வைத்துக் கொண்டு சிறுகச் சிறுக விலக்கி வைக்கத் தொடங்கியதாலும் என்னால் நடத்தப் பெற்ற ” “மூன்றுயோ” போட்டிக்கும் தடையாக இருந்ததாலும்  முழுமையான ஒதுங்கிக் கொண்டு அப்போதைய கால கட்டத்தில் கிட்டத் தட்ட எல்லாக் குழுக்களும் வசூல் வேட்டையை மனதில் வைத்தே நடந்ததாலும் எந்தக் குழு பிடிமானமும் இல்லாமல் எந்தப் போட்டிக் குழும போட்டிகளிலும்  பங்குபெறாமல் நியாயமாக நடக்கும் ஓர்றிரண்டு குழுக்களின் நிகழ்வுகளில் மட்டும்  பங்கு பெறுவதாக முடிவெடுத்து ஒதுங்கி இருக்கிறேன்

இடையில் முகநூல் குழுமங்களில் போட்டிகளில் பங்கு பெற்று வந்த கவிஞர்களில் பெரும்பாலோர் அசை சீர் கூட அறியாமல் இருப்பதைக் கண்டு வெதும்பி தமிழ் மொழியைக் காப்பாற்றி வைத்திருக்கும்  இலக்கண மரபில் அதன் கற்பாக இருக்கும்   வெண்பா மட்டுமாவது அறிந்து கொண்டு அவர்கள் வழியில் கவிதை எழுதட்டுமே என்பதற்காக போட்டி மனப்பான்மையோடு ஏழுதுவதற்காக புதுமையாக இருக்கட்டுமே என்று ‘மூன்றுயோ’ என்ற கவிவரி வடிவத்தை பல இடையூறுகளுக்கு மத்தியில் அறிமுகப் படுத்தி  சுமார் 40 – 50  கவிஞர்களை  வெண்பா எழுதவைத்ததை தமிழன்னைக்கு செய்த சிறு சேவையாக எண்ணி மகிழ்ந்திருக்கிறேன்.

மேலும், கலைஞர் மரணமடைந்த போது நடந்த புகழஞ்சலி நிகழ்ச்சிகளின் போது தருமபுரி மாவட்டத்தில் நடந்த நிகழ்ச்சியில் முன்னாள் அமைச்சர் உயர்திரு. முல்லை வேந்தன் அவர்கள் முன்னிலையில் பட்டிமன்ற நடுவராக அறியப்பட்ட திரு. மாசிலாமணி அவர்கள்   தலைமையில் கலைஞர் புகழஞ்சலிக கவிதை பாடியிருக்கிறேன்.

இன்னும் நிகழ்வுகள் பல  இருந்தாலும்முக்கியமான சிலவற்றையே இவற்றில் குறிப்பிட்டிருக்கிறேன்.