இரயிலிருக்கை விடுதூது

காப்பு

கன்னியைக் கண்டதும் காதலென எண்ணுகின்ற
என்றன் பதின்ம எழில்வயதில் – அன்றொருநாள்
நான்செய்த ஓர்குறும்பை நன்றாகப் பாடுகிறேன்
ஊன்செய்தான் காக்க உவந்து !

புதுமை

செல்வதையே தூதாய்ச் செலுத்திடுவார் ! என்றாலும்
செல்வதெலாம் வெல்லத்தான் சென்றிடுமோ ? – சொல்லுகின்ற
தூதைத் திறம்படவே சொல்வதுவே நற்றூதாம் !
ஈதை உணர்ந்திடுவீ ரிங்கு !

நூல்

ஓடும் இரயிலில் உட்கார்ந்து கொண்டுயான்
பாடிக் கவிதைப் பரவசத்தில் – ஈடில்லாக்

கற்பனைக் காட்டிடைக் கண்டுயிலும் நேரத்தில்
விற்புரு வத்தாள் விசைகணைகள் – அற்புதமாய்

வீசும் விழியுடையாள் ! விந்தைதான் தன்னுருவாய்ப்
பேசும் திறத்திலே பெண்ணொருத்தி – கூசுங்

கழுத்தோரம் தொட்டுக் கனவுலகை நீக்கி
” எழுந்திருங்கள் ஈதென் இடமென் ” – றெழில்மொழிந்தாள் !

பேச்சில் மயங்கியான் பேசாமல் நின்றுபின்னர்
காய்ச்சல் தெளிந்திடத்தைக் கண்டுகொண்டு – மூச்சில்லாப்

பொம்மைபோல் அன்னாள் பொலியும் முகத்தழகில்
செம்மை உடலில் செழிப்பினிலும் – அம்மங்கை

கொண்ட குரலினிலும் கொள்கை மறந்தவனாய்
விண்டவாய் மூடா விசித்திரனாய்க் – கண்டிருந்தேன் !

என்றன் இருக்கைக் கெதிர்ரமர்ந்தாள் ! ஆகாகா
அன்றென்றன் ஆர்மோண்கள் ஆட்டத்தை – என்சொல்வேன் ?

பார்வையிலே அன்னவளைப் பாதியெனத் தின்றுவிடும்
ஆர்வத்தில் கண்டிருந் தாழ்ந்திருந்தேன் ! – போர்வித்தை

நன்கறிந்த கண்ணாள் நயனத்தில் அம்பெய்து
மன்மதனைக் கூப்பிடும் மங்கையவள் – முன்னிருந்த

மேனியெழில் சொல்லி மெதுவாகப் பேசுகிறேன்!
தேனிருப்பை மெல்லுதட்டில் தேடியே – வானிருக்கும்

புள்ளும் குழவிகளும் பூச்சித்தேன் ஈக்களும்
துள்ளிப் பறந்து துவண்டிருக்கும் – கொள்ளைமர்ம

முக்கோணக் காந்தமது மூக்கென் றிலங்கிநிற்கும்
அக்கோணம் பெற்ற அழகெழுத – எக்கவியும்

மண்ணிற் பிறக்கவில்லை மன்னுகின்ற இவ்வெழில்கள்
கண்ட மயக்கத்தில் கத்திநின்றேன் – புத்துயிராய்

நெஞ்சக் குழிக்குள்ளே நேராத அற்புதத்தைக்
கொஞ்சும் ஒருவிழியில் கொண்டுதந்தாள் – மஞ்சக்

கலைபழக என்றன் கனவினிலே நின்றாள்!
அலைகடலில் கைசேர்ந் தணைத்தாள் – மலையெனவே

அவ்வேளை தூக்கம் அழைத்திடவே கண்மூடி
செவ்விளமைப் பெண்ணோடு சேர்வதுபோல் – கொவ்வைச்

சிவப்பிதழ் உண்டு சிலிர்ப்பதுபோ லெல்லாம்
உவந்து கனவுகண்டே உய்தேன் – கவிக்கனவு

நின்று முடிந்த நிமிடத்தில் நானெழுந்தேன்!
கன்னி மறைந்துவிட்டாள் காலியிடம் – நின்றதங்கே!

அன்றுவந் தங்கே அழகுபடத் தோன்றியே
நின்றவளை என்னென்று நீட்டிடுவேன் – மென்னகையாய்

வந்து மனத்தில் வசந்தம் பரப்பியபூ
அந்த இடத்தில் அருகிலில்லை – இந்தசேதி

ஓர்ந்த மனத்தில் ஒருகோடி மின்னலிடி
நேர்ந்துவந் தென்னை நெருக்குகியொலி – ஆர்த்திருக்கும்

காட்சியினைக் கண்கொண்டு காண்பதுவுஞ் சாத்தியமோ?
மீட்சிபெற உள்ளம் மிரண்டிடவே – நீட்சியுறும்

கோலங்கள் சொல்லவொணாக் கோரங்கள் அத்தனையும்
பாலகனைப் படுத்திப் பலிக்கேட்கும் – ஓலமெலாம்

நீங்கி எனதுள்ளம் நித்ய அமைதிபெற
ஏங்கி ஒருவழியை என்மூளை – தாங்கியதால்

நின்னையோர் தூதாய் நிகழ்த்துகிறேன் நீசென்றே
என்சேதி தாங்கி எழிலாகக் – கன்னியவள்

நான்கண்ட காட்சி நனிக்கன வெல்லாமுந்
தான்கண்டு கொள்ளும் தரம்செய்வாய்! – “ஏனிங்கே

செல்லும் பொருளிருக்கச் செல்லாம லோரிடத்தே
வல்லவனா மென்னை வளைக்கின்றாய் – சொல்லுகென்றால்”

பெட்டிகள் மாறலாம் பெறுமிரயில் மாறிடலாம்
இட்டிருக்கும் நல்ல இருக்கையே – ஒட்டிநீ

எங்கும் நகரா திருக்கும் திறன்கொண்டாய் !
தங்கியென் தூதைத் தரமாக – இங்குரைப்பாய்!

தென்றல் அவளைத்தான் தேடி அலையாது
நின்றுமண்ணில் வந்து நிலவுந்தான் – ஒன்றாது!

கிள்ளை பழம்தேடும் கின்னரங்கள் கூச்சலிடும்
பிள்ளையென் சோகம் பிதற்றாதே! – துள்ளுகின்ற

சேடி எனக்கில்லை சேர்வதெலாம் அப்பெண்ணே!
ஓடும் நதிதூ துரைக்காதே – ஊடிப்

பிரிந்ததண்ட வாளங்கள் பின்னவளைக் கண்டு
விரித்தென்றன் சேதி விளம்பா – துரிமைக்

கவிதையது சென்றாலும் கன்னி அறியாள்
தவமிருக்கும் கொக்கும் தடைதான் – இவையெல்லாம்

செய்ய முடியாத செய்தற் கரியவினை
ஐய! முடிப்பாய் அதையறிவேன் – பைய

இருந்தவிடத் தேயிருந் தின்பமொழிப் பெண்தான்
வரும்பொழுதைப் பார்த்து வளமாய் – ஒருதவந்தான்

மேற்கொள்வாய் மீண்டும் மெலிவிடையாள் வந்துவிட்டால்
ஏற்றுன்னில் அன்போ டிருத்திவைத்து – நேற்றொருநாள்

உன்னிருக்கை தன்னில் உறங்கிக் கிடந்திட்ட
மன்மதனை ஒத்த மனத்தழகன் – என்னிடமோர்

சேதிசொன்னான் நானதனைச் செப்பிடுவேன் என்றுரைத்து
வாதிடா துன்மேல்நான் வார்க்கின்ற – தீதிலா

என்தொலைப் பேசியதன் எண்ணைத்தான் காட்டியவள் !
மன்புதிய எண்வாங்கி வை !