கம்பன் புகழைப் பாடு மனமே!

கம்பன் வடித்தநற் காவியம் கேட்டாலே
வம்பன் எனினும் வசப்படுவர்! – செம்பொன்
நிகர்த்த கவிதைகள் நெஞ்சுழள இனிக்க
விகர்ப்பம் தணியும் விரைந்து!

விஞ்சும் தமிழால் வியந்திடச் செய்தவர்!
நெஞ்சும் உரைக்கும் நினைவாளர் – அஞ்சாதே
கம்பன் இருக்கக் கவலைகள் தாம்எதற்கு?!
செம்பட்டுப் போன்றே செழிப்பு!

மனத்தின் அவலம் குறைக்கவே அஞ்சும்
கொஞ்சும் தமிழைக் குவித்தவர்! – நெஞ்சும்
சுவைக்கும் பொருளைச் சுரந்தவர் கம்பர்!
அவைக்கும் அவரே அழகு!

உயிர்கொடுத்த பாவலர் கம்பரே பாட்டால்
வாட்டம் தணிக்கவல்ல வாழ்வுமாவார் – கேட்டாலே
அரும்பாக்கள் ஓதும் பொழுதினிலே போதும்
காதும் குளிரும் கமழ்ந்து!

கரவர்த்தி கம்பனைப் போற்ற கவிச்சக்
புவிமேல் புலரும் புதுமை! – தவிக்காதே
காக்கும் கடவுளும் கம்பரே இன்பமாய்!
வாக்கும் மணக்கும் மலர்ந்து!

அலைந்து திரிந்தே அமுதெனக் கொண்டேன்!
சிலைபோல் மிளிரும் சிறந்து! கலைமகள்
அந்தாதி கம்பர் அளித்த செல்வம்! போற்றுக!
நந்தவனம் ஆகும் நினைவு!

அன்பினை நாளுமே பெற்றகம்பர் நாமகள்
வாழ்வினைக் கண்டிட ஆசையோ! – பாவினைப்
பாடும் மனமேநீ பாடுக அந்தாதி
கூடிடும் இன்பம் குவிந்து!

கலைவாணி நற்கருணை கண்களிலே தங்கும்!
தலையையும் காக்கும் தழைத்து! – மலையின்ப
அந்தாதி பாடினால் அன்னைக் கதுபோதும்!
சந்தன வாசத் தமிழ்!

கலைகள் அறுபத்து நான்கினையும் ஆய
தூயமனம் தந்தருளத் தூபமிட்டார்! – தேயவழி
தேடும் நிலவுமிங்குத் தேயாது கம்பர்முன்!
பீடும் பிணையும் பெருத்து!

கலைகளைக் கண்டெனத் தந்தருளும் கற்கும்
பொற்பதம் கண்டு புகழ்ந்தவர்! – அற்புதமாய்
அந்தாதி ஒன்றை அகம்குளிர கம்பபிரான்!
வந்தோதி ஓங்குமே வாழ்வு!