தீபாவளி

எனது சிறுவயது
தீபாவளி எப்படி!!!

என்று வரும் என்றே எனை
ஏங்க வைக்கும்

காலை எழுந்தவுடன்
நாட்காட்டி பார்த்து பார்த்து
தாள்கள் பழசாய்ப்போகும்

என்ன வண்ண உடை
எங்கே எடுப்பது கவலை
வேறு வந்து ஆட்டும்

யாருமே அணியாத
புது வகைத்துணியில்
நான் மட்டுமே அழகியாக
தோன்றவே விருப்பம் கொள்ளும்

தீபாவளிக்கு ஐந்துமுறையேனும்
கடைக்குச்செல்லவேண்டும்

புதிதாக என்ன மாதிரி உடை
கண்கள் வட்டமிடும்
உனக்கு மட்டுமே இத்தனை
நேரம் எடுத்தால் மற்றவர்களுக்கு??
விரைந்து முடி
சிடுசிடுப்பார் அம்மா..

இறுதியில் ஒன்றை எடுத்து விட்டு
வீடு வந்தாலோ
அடடா அதே அழகாய் இருந்ததே
விட்டு விட்டோமே..
அம்மா எனக்கிதுப் பிடிக்கவில்லை
வா மாற்றிவிடலாம்
வேறு என்பேன்.

திரும்பவும் சென்று முதலில்
பார்த்ததே சரி என்று…
இப்படித்தான்..
ஒவ்வொரு வருடமும்
தொடர்கதையாய்…
..
திரும்பவும் நீல
வண்ணமா வேறு கண்களுக்குத்
தென்படாதா
உனக்கு என்ன? திட்டுவார்கள்…
பிறகு….
அதே வண்ண நகப்பூச்சு
ஏனம்மா அழகான விரல்கள்
ரோசாப்பூ வண்ண நகங்கள்
உனக்கு பின் எதற்காய்
இந்த நகப்பூச்சு
நன்றாகவா உள்ளது
கூறுவார் அம்மா
ம்கூம் முடியாது…
சரி சரி.ஏதோ செய்
என்று நகர்ந்து விட …
எனக்குப்பிடித்த
வளையல் தலைக்கணி
என்று உடைக்குப்பொருத்தமாய்
வாங்கிய பின் பார்த்தால்
கொண்டு சென்ற
காசு அனைத்தும் செலவாகிருக்கும்…

இரவு…
மறுநாளை நினைத்து நினைத்து
உறங்கி விட
விடிய விடிய பலகாரம்
செய்யும் அம்மா தனியளாய்..
உறங்கிய எங்களை
விடியற்காலை எழுப்பி விடுமே
அடுத்த வீட்டு வெடிச்சத்தம்

அம்மா அம்மா கொதிநீரெங்கே
பாடுபடுத்தி
தலைக்கு எண்ணெய் வைத்து
சிகைக்காய் பொடி
தேய்த்து நான் முதல் நீ முதல்
என்று போட்டி போட்டு
குளித்து புதுத்துணி உடுத்தி
வாங்கி வந்த அலங்காரப் பொருட்கள் அழகுபடுத்தி
….
அடடா உண்மையில் எந்த தேசத்து மகாராணி
என்றே பார்த்தவர் கண்படும்
கொள்ளையழகாய்

எதிர்வீட்டு அடுத்த வீட்டுப்பெண்களுடன்
எவர் உடை அழகு என்றால்
முதலிடம் தென்றல் பிடிப்பாளே
ஒவ்வொரு வருடமும்…