ஆனந்தத் தாண்டவம் ஆடி
அந்தரத்தில் அபிநயம் காட்டி
அண்டத்தில் மின்னும் சிற்றொளியாய்
ஆர்பரித்து திரிந்தன பல காற்றாடிகள்
விசும்பை உரசிய அகங்காரத்தில்
விண்ணை நோக்கிப் பறக்கத் துடிக்கும்
ஒரு சிற்றிளம் காற்றாடி முயற்சி கண்டு
வெந்தணல் கூட்டும் ஏளனம் பேசி
சிற்றிளம் மதலையின் மனதை உடைத்தன…..
எண்ணங்கள் உயர்வாய் இருப்பினும்
திண்ணம் தளர்ந்ததால் சாய்ந்து
வண்மை இழந்த வாலிபமாய்
மண்ணைக் கவ்வியது சிறு காற்றாடி…..
வெற்றி பெற்ற வேந்தனாய்
மிடுக்காய் பறக்கும் காற்றாடிகள் கண்டு
வெட்கி வேதனையில் கசிந்தது……
கலங்கி அழுவதால் பயனில்லை
காத்திருந்தால் காலம் கை கூடுவதில்லை
முயலாமையை முடிந்து வைத்தால்
இயலாமை நமக்கு இயல்பாய் போய்விடும்……
காற்றின் சீற்றத்தால் தடுமாற்றம்
கட்டிய நூலிழையால் சிறு நடுக்கம்…….
உள்ளத்தில் உரத்தை ஏற்றியது
உறுதி கொண்டு விண்ணை நோக்கியது
உற்சாகக் குருதி உடலை கிளர்ந்தது
நம்பிக்கை ஒளி கொந்துதலால்
தும்பிக்கை பலம் உந்துதலால்
எம்பி எம்பி உயர எழுந்தது
எதிர்படு இடர்களை கடந்தது
எதிர்நோக்கு உச்சியை எய்தது
எள்ளி நகையாடிய ஏமாப்புகள்
தள்ளி நகர்ந்து தலை கவிழ்ந்தன……
ஆகாசம் அண்டிய சிற்றிளமோ
சாகசக் களிப்பில் துள்ளியது
அருகில் பறந்த நேசங்களுடன்
அளவளாவி மகிழ்வைப் பகிர்ந்தது……
இலக்கு அங்கு முடியவில்லை
இதயத்தில் துடிதுடிப்பு அடங்கவில்லை
அனிச்சை அதற்கு அனுகூலமானது
அடைவு இல்லா அண்டசராசரம்
அடுத்த அதன் அடுகளமானது……
இகழ்ச்சி வாழ்வில் துச்சமே
வீழ்ச்சி துவண்டால் நிச்சயமே
எழுச்சி நெஞ்சில் பரிச்சயமானால்
புகழ்ச்சி ஆரம் என்றும் உன்வசமே!
