தத்தி நடக்கும் எந்தன்
முத்துப்பிள்ளைக்கு…
தவறி விழும் வேளையிலே
தளராமல் எழுந்து விடு…
சுற்றி இருக்கும் யாவரையும்
இனம்கண்டு பழகி விடு…
வட்டமிடும் கழுகையெல்லாம்
தட்டான் என எண்ணி விடு…
அர்ப்பமென நினைப்போர் முன்
அக்னிகுஞ்செனவே மாறி விடு…
மடமை கண்டு மிதிப்போரை
மதியை கொண்டு வென்று விடு…
உடமை எல்லாம் உனதாக
உரிமைக்கு போரிடு…
ஏக்கம் துறந்த வாழ்வதனை
எந்நாளும் வாழ்ந்து விடு…
ஊக்கம் தரவே நானிருக்கேன்
உயர்ந்தெழுந்து விண்ணைத்தொடு…
I மின்னிதழ் I உழைப்பாளர்களை உயர்த்துவோம்
உழைப்பாளர்களை உயர்த்துவோம்
உழைப்பே என்றும் உயர்வாகும்!
உடலை உறுதி ஆக்கிவிடும்!
தழைக்கும் தொழில்கள் நாட்டினிலே
தளரா உழைப்பின் பலனன்றோ!
கவிதை எழுதுவதற்கு எத்தனையோ வடிவங்கள் இருந்தாலும் மரபு வடிவம் என்பது மாறாத ஒரு வடிவம்; மரபு அழிந்துவிட்டது; அது திரும்ப எழாது; புதுக்கவிதை போன்ற புதிய வடிவங்கள் தோன்றிவிட்டன. நம் எண்ணப்படி எழுதலாம் என்று எண்ணியவர்களின் எண்ணங்கள் தவறு என நிரூபிக்கும் வகையில் உருவான தொகுப்பே இது.
ஒரே ஒரு வேண்டுகோள் 12 மணிநேரத்திற்குள் பொழிந்த கவிதைகள் என்னைத் தக்க முக்காடச் செய்து விட்டன. ஒரு நூறு கவிதைகளுடன் தொகுப்பை நிறைவுசெய்யலாம் என எண்ணினால் அதுமுடியாமல் போனது.