கண்டும் காணாக் கண்மணியே – போகும்
கார ணமென்ன பொன்மணியே !
வண்டு விழியே மோகினியே – நீ
வாராய் அருகே மாங்கனியே !
மலரும் வண்டும் பேசுதடி – என்
மனதில் காதல் வீசுதடி !
நிலவும் உனைக்கண்(டு) ஏங்குதடி – உன்
நினைவால் ஆசை ஓங்குதடி !
சிரித்துப் பேசும் சிங்காரி – என்
சிந்தை பறிக்கும் ஒய்யாரி
சுரிகு ழலுற்ற பூக்காரி – விழி
சுழல மயக்கும் மைக்காரி!
I மின்னிதழ் I உழைப்பாளர்களை உயர்த்துவோம்
உழைப்பாளர்களை உயர்த்துவோம்
உழைப்பே என்றும் உயர்வாகும்!
உடலை உறுதி ஆக்கிவிடும்!
தழைக்கும் தொழில்கள் நாட்டினிலே
தளரா உழைப்பின் பலனன்றோ!
கவிதை எழுதுவதற்கு எத்தனையோ வடிவங்கள் இருந்தாலும் மரபு வடிவம் என்பது மாறாத ஒரு வடிவம்; மரபு அழிந்துவிட்டது; அது திரும்ப எழாது; புதுக்கவிதை போன்ற புதிய வடிவங்கள் தோன்றிவிட்டன. நம் எண்ணப்படி எழுதலாம் என்று எண்ணியவர்களின் எண்ணங்கள் தவறு என நிரூபிக்கும் வகையில் உருவான தொகுப்பே இது.
ஒரே ஒரு வேண்டுகோள் 12 மணிநேரத்திற்குள் பொழிந்த கவிதைகள் என்னைத் தக்க முக்காடச் செய்து விட்டன. ஒரு நூறு கவிதைகளுடன் தொகுப்பை நிறைவுசெய்யலாம் என எண்ணினால் அதுமுடியாமல் போனது.